Kelebek Ömrü…

Ölüm değil ki acı veren…

İnsankolayca sıyrılamaz alıştıklarından…

Yaşamda doğumla başlayan öte midir ki bir alışkanlıktan?

Yitip gitmek değil ki acı veren…

Her gözyaşındakalbimi demir sanıp, tavında döven zaman…

Kalbim ki,; bir bulut, incecik rüzgara teslim olan…

Yaşam dizgisi,düşünce ham maddeli, el yapımı kurmacasüslü zaman kutusunda draje draje homojen yansımalar kendimiz imal ettik kendimiz yutuyoruz karşı koymadan…

Toprak olup gitmek değil ki acı veren…

Öldüğümde hissedemem ki zaten.

Acı veren boşa yiten her an…O an…

Şu an…Yaşam bir an…

Ömrümüzün kelebek ömründen uzun olduğu yanılsamasına düşmek ,sadece bizi avutan…